[Współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca]

Z początku obawiałam się tej książki, gdyż nie lubię wątku trójkąta miłosnego, natomiast, historię autorki, które do tej pory dane mi było czytać swymi różnorodnymi kreacjami, jak i niesamowitym piórem nigdy mnie nie zawiodły, i na szczęście tak było w tym przypadku, niesamowicie czułam się podczas czytania tej książki, bo choć momentami czułam złość i niezrozumienie względem decyzji głównej bohaterki, tak jako całokształt historia bardzo przypadła mi do gustu.

Mamy tutaj dwie linie czasowe i sama nie wiem, która bardziej mnie ciekawiła, każda miała w sobie to coś, podczas ich czytania wielokrotnie odczuwałam dużo emocji, a przede wszystkim wzruszenia, gdyż wydarzenia które miały miejsce w książce nie były lekkie, na dodatek sama postać Juliet, to co przeżyła w swoim młodym życiu wzbudzało we mnie sporo negatywnych emocji.

Jedną z większych zalet tej książki jest klimat, jaki autorka wykreowała wokół postaci. Lato i surfing zostały opisane w tak przyjemy i ciepły sposób, że sama zaczęłam czuć się cząstką tej powieści.

Owy trójkąt miłosny często mnie smucił i wzbudzał złość, gdyż bardzo chciałam, aby wszystko zamknęło się wokół dwójki osób, lecz sporo spraw się komplikowało, sprawiając, że sama historia wydała mi się bardziej rzeczywista, nie wszystko toczyła się idealnie, uczucia nie były proste i zrozumiałe, co po przenalizowaniu uważam, za wielowarstwowy i udany zabieg.

Jeśli szukacie ciekawej, pełnej emocji historii oraz nie boicie się lub lubicie wątek trójkąta miłosnego to zdecydowanie powinniście sięgnąć po tę powieść, gdyż przeniesie was w niesamowite miejsca, dostarczając zarazem wielu wrażeń.

[Współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca]

Z początku obawiałam się tej książki, gdyż nie lubię wątku trójkąta miłosnego, natomiast, historię autorki, które do tej pory dane mi było czytać swymi różnorodnymi kreacjami, jak i niesamowitym piórem nigdy mnie nie zawiodły, i na szczęście tak było w tym przypadku, niesamowicie czułam się podczas czytania tej książki, bo...

Niekoniecznie mi się podobała, wręcz nie mogłam się doczekać, aż ją skończę.
Historia była płytka, miała wiele nierozwiniętych wątków.
Juliet była jedną z tych postaci, których wolałabym nigdy nie poznać. Sposób w jaki 'zakochali' się w sobie jest tak durny, że brak słów. Oni praktycznie nie rozmawiali, Luke jedynie na nią spoglądał, najczęściej pogardliwie i OCZAMI(!!!),samym spojrzeniem mówił co sądzi o jej zachowaniu.
Najsmieszniejsze momenty ich powrotu do siebie były w czasie obecnym. Wtedy też nie rozmawiali, ona jedynie wskakiwała mu do łóżka.
Cała historia jest o kant dupy potłuc.
Nie podobała mi się, nie polecam i nawet nie zerknę w stronę kolejnych części. Moim zdaniem czas poświęcony na tę książkę jest totalnie zmarnowany.

Niekoniecznie mi się podobała, wręcz nie mogłam się doczekać, aż ją skończę.
Historia była płytka, miała wiele nierozwiniętych wątków.
Juliet była jedną z tych postaci, których wolałabym nigdy nie poznać. Sposób w jaki 'zakochali' się w sobie jest tak durny, że brak słów. Oni praktycznie nie rozmawiali, Luke jedynie na nią spoglądał, najczęściej pogardliwie i OCZAMI(!!!),...

Brak mi słów, aby opisać to, jak ta książka mnie zmęczyła. Mam wrażenie, że przez 3/4 książki czytałam tylko o tym, że główna bohaterka czuje się winna, ale czasem nie czuje się winna
Obaj panowie to chodzące czerwone flagi, manipulacja na każdym kroku, nie da się tego czytać.
Akcja na dwóch liniach czasowych jest tak fatalnie skonstruowana, że gdyby nie informacja na początku rozdziału, gdzie teraz jesteśmy, to można uznać, że nie ma tu żadnego podziału.
Ta historia nie ma tak naprawdę fabuły. Autorka chciała poruszyć ważny problem, ale zrobiła to tak nieumiejętnie, że jest to nijakie i mdłe.

Brak mi słów, aby opisać to, jak ta książka mnie zmęczyła. Mam wrażenie, że przez 3/4 książki czytałam tylko o tym, że główna bohaterka czuje się winna, ale czasem nie czuje się winna
Obaj panowie to chodzące czerwone flagi, manipulacja na każdym kroku, nie da się tego czytać.
Akcja na dwóch liniach czasowych jest tak fatalnie skonstruowana, że gdyby nie informacja na...

Fajna wzruszająca książka

Fajna wzruszająca książka

Bez szału, dobrze się zapowiadała jednak wiele wątków nieskończonych, momentami nielogicznych, niepotrzebnie rozwinięte monotonne zagadnienia. Zbyt często bezbarwni bohaterowie, dam szansę drugiej części ale myślę, że może być tak jak z "Diabłem" - czyli pierwsza i tak wypada najlepiej, niemniej warto spróbować i wyrobić własną opinię :)

Bez szału, dobrze się zapowiadała jednak wiele wątków nieskończonych, momentami nielogicznych, niepotrzebnie rozwinięte monotonne zagadnienia. Zbyt często bezbarwni bohaterowie, dam szansę drugiej części ale myślę, że może być tak jak z "Diabłem" - czyli pierwsza i tak wypada najlepiej, niemniej warto spróbować i wyrobić własną opinię :)

„Lato, kiedy Cię poznałam” to pierwszy tom cyklu Pewnego lata. Niezwykle zaintrygował mnie opis tej powieści i poczułam, że muszę po nią sięgnąć. Gdy do mnie dotarła prawie od razu zabrałam się za jej czytanie i przepadłam na kilka godzin. Pod tą niepozorną okładką skrywa się kawał dobrej, emocjonalnej historii, od której nie sposób się oderwać. Pióro autorki jest niezwykle lekkie i przyjemne co sprawia, że przez książkę się płynie i nim się obejrzymy przewracamy ostatnią stronę. Główni bohaterowie to dwie interesujące postaci, przy których na pewno nie będziecie się nudzić. Od początku coś ich do siebie ciągnę. Jednak wciąż usilnie próbują z tym walczyć. On jednak ją dostrzega i pcha w kierunku spełnienia marzeń. Czy mimo wielu przeciwności losu uda im się zaznać szczęścia? „Lato, kiedy Cię poznałam” to pochłaniająca, emocjonująca historia, która zaskakuje, wzrusza, ale i wywołuje uśmiech. Książka, w której nie zabraknie chwil niepewności, zwątpienia, ale również namiętności i pożądania. Powieść, która pokazuje jak ważne jest, aby mieć obok siebie kogoś, kto będzie nas wspierał niezależnie od powodu. Jak trudno ciągle opierać się uczuciom jakie wyzwala w nas druga osoba. Jak ważne jest, aby potrafić postawić na siebie i swoje szczęście. Lektura o spełnianiu marzeń, podejmowaniu ryzyka i dokonywaniu wyborów. Historia, z którą niezwykle przyjemnie spędziłam czas. Bardzo polecam! Nie mogę się doczekać kolejnej części.

„Lato, kiedy Cię poznałam” to pierwszy tom cyklu Pewnego lata. Niezwykle zaintrygował mnie opis tej powieści i poczułam, że muszę po nią sięgnąć. Gdy do mnie dotarła prawie od razu zabrałam się za jej czytanie i przepadłam na kilka godzin. Pod tą niepozorną okładką skrywa się kawał dobrej, emocjonalnej historii, od której nie sposób się oderwać. Pióro autorki jest niezwykle...

No i stało się.. ruszyłam z czytaniem! Może nie z kopyta, ale patrząc na to, że w ostatnim czasie doskwierał mi wręcz książkowstręt, to jest dobrze! .. a wszystko to za sprawą tej oto książki! Co prawda 3/4 przesłuchałam w audio, ale końcówkę musiałam po prostu doczytać! Nie ukrywam, że początek nie rozpoczął się najlepiej i troszkę mi się dłużył, ale na szczęście Elizabeth O’Roark po raz kolejny mnie nie zawiodła! To nie była łatwa lektura, kilka razy zdążyłam się zirytować.. i to nie ze względu na głupie zachowania bohaterów, po prostu tak bardzo szkoda mi było Juliet (dobrze, że miała jednak Luke’a)! Jeśli lubicie romanse z motywem #slowburn, to tutaj dostaniecie jeden z nich i to dosłownie w najlepszym wydaniu! A końcówka to prawdziwy rollercoaster emocji, którą czyta się na jednym wdechu. Dopiero dotarcie do ostatniej kropki pozwoli Wam odetchnąć! Serio! „Lato, kiedy cię poznałam” to historia o przyjaźni, miłości, poświęceniu, walce o swoje własne ja z całą gamą pięknych cytatów.. naprawdę warta poznania! Z niecierpliwością wyczekuję drugiego tomu, którego premiera zaplanowana jest na koniec czerwca! Ode mnie łapcie duuuże polecanko!

No i stało się.. ruszyłam z czytaniem! Może nie z kopyta, ale patrząc na to, że w ostatnim czasie doskwierał mi wręcz książkowstręt, to jest dobrze! .. a wszystko to za sprawą tej oto książki! Co prawda 3/4 przesłuchałam w audio, ale końcówkę musiałam po prostu doczytać! Nie ukrywam, że początek nie rozpoczął się najlepiej i troszkę mi się dłużył, ale na szczęście Elizabeth...

“Lato, kiedy cię poznałam”

[współpraca reklamowa z @wydawnictwopapieroweserca]

“To dziwne, że kiedy człowiek dostaje to, czego pragnie, natychmiast zaczyna marzyć o czymś innym.”

Moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i cóż… to nie było dobre spotkanie. To było okropne rozczarowanie. Ta historia niestety mi się nie spodobała.

Opis tej książki był bardzo interesujący, tak samo jak jej motywy i zdecydowanie nastawiłam się na zupełnie inną historię. Na taką, która mnie pochłonie, kupi, rozkocha. Nie czułam się w nią wciągnięta, a jedyne, jakie miałam poczucie, to poczucie straconego czasu.

Jeśli chodzi o kreację głównych bohaterów, to zabrakło mi ich głębszego rozwoju, a także dowiedzenia się, co działo się z nimi przez te lata.

Juliet budziła we mnie wszelkie negatywne uczucia. Postać, która dosłownie cały czas czuła się jak odpadek, w głowie wręcz wrogo nastawiona i cały czas skupiona na negatywnych myślach. Żyjąca w poczuciu beznadziejności, podporządkowująca się i nie potrafiąca powiedzieć słowa “nie”.

Luke jako jedyny w tej książce był ciekawą postacią. Jako jedyny potrafił dostrzec prawdziwość wymalowaną na twarzy. Opiekuńczy i nieustępliwy.

Brakowało mi rozwinięcia ich relacji, a przede wszystkim jej wiarygodności. Budowania uczuć, poważnych rozmów.

Oczekiwałam jakiegokolwiek zaskoczenia w tej książce, niespodziewanego zwrotu akcji i niestety. Niczego takiego nie dostałam, bo większość była zbyt przewidywalna.

Wątki, takie jak: second chance, hate/love nie zostały w moim odczuciu dobrze rozwinięte. A surferski klimat? Był bardziej odczuwalny w mojej ukochanej książce “Love Letter to Whiskey” (swoją drogą bardzo polecam).

A zastosowanie osi czasowych do tej historii w zasadzie nic nie wniosły. Bohaterowie byli tacy sami z tym, że dorośli i z takimi samymi problemami. Czas tutaj niczego nie uleczył. Nic nie wniósł oprócz przemilczanych odpowiedzi.

Mnie niestety ta książka nie porwała, ani nie zachęciła do sięgnięcia po (zapewne niezobowiązującą) kontynuację i bardzo tego żałuję.

“Lato, kiedy cię poznałam”

[współpraca reklamowa z @wydawnictwopapieroweserca]

“To dziwne, że kiedy człowiek dostaje to, czego pragnie, natychmiast zaczyna marzyć o czymś innym.”

Moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i cóż… to nie było dobre spotkanie. To było okropne rozczarowanie. Ta historia niestety mi się nie spodobała.

Opis tej książki był bardzo...

•ta książka jest wszystkim, czego chciałam i czego BARDZO potrzebowała. definicja „właściwej osoby, w złym czasie”. historia tragedii, załamanych serc, poświęceń, tęsknoty, pożądania i niekończącej się miłości.

•podobała mi się każda sekunda tej historii, mogłabym napisać o niej pracę 😅 zakochałam się w bohaterach… ale Luke! ⭐️✨❤️ on jest bohaterem, który nie raz roztopił moje serce. pokochałam go od chwili, gdy pojawił się na stronie. wszystko, co zrobił i powiedział, to jak traktował juliet >>>. luke widzi juliet od samego początku jako ósmy cud świata! on w tej skromnej dziewczynie widzi drugie słońce! widzi znacznie więcej niż ktokolwiek inny! nie zawsze zgadzałam się ze wszystkim, co robili, mówili i popierali, ale ostatecznie wszyscy jesteśmy ludźmi i życie nie jest łatwe, jest pełen trudnych chwil i trudnych decyzji.

•ludzie popełniają błędy, nawet jeśli starają się postępować właściwie. niektóre z tych błędów mogą mieć konsekwencje, których możesz żałować na zawsze, ale ostatecznie każdy jest odpowiedzialny za swoje reakcje. płakałam, oj płakałam. moje serce na nowo biło szybciej, łamało się na kawałki…
Elizabeth O’Roark ma we mnie nową fankę i nie mogę się doczekać, na odkrycie jej wszystkich książek ✨🩷
a ja zdecydowanie potrzebuje więcej angsty wakacyjnych romansów 😫❤️‍🩹

•ta książka jest wszystkim, czego chciałam i czego BARDZO potrzebowała. definicja „właściwej osoby, w złym czasie”. historia tragedii, załamanych serc, poświęceń, tęsknoty, pożądania i niekończącej się miłości.

•podobała mi się każda sekunda tej historii, mogłabym napisać o niej pracę 😅 zakochałam się w bohaterach… ale Luke! ⭐️✨❤️ on jest bohaterem, który nie raz roztopił...

Ostatnio już o tym wspominałam, i powiem to znów. Nie lubię motywu trójkąta emocjonalnego w książce. Jak się okazuje są w tym pewne wyjątki. I to nawet liczniejsze, niż początkowo mogło się wydawać.

Po pierwsze: sprawdzona autorka. Przeczytałam wszystkie książki od Elizabeth wydane w Polsce i tylko jedna z nich była dla mnie słabsza, ale i tak pochłonęła mnie, nawet nie przeszło mi przez myśl poczynienie DNF.

Po drugie: sposób wykonania. Trójkąt, gdzie dochodzi do zdrad regularnie, niezdecydowani bohaterowie kierujący się tylko pożądaniem - mówię nie.
"Lato, kiedy się poznałam" podchodzi inaczej do tego tematu. I owszem, nie mogę zgadzać się ze wszystkimi decyzjami podjętymi między innymi przez główną bohaterkę (pamiętajmy jednak, że nie była w tym sama),ale wierzcie mi: zamiast złości na nią buzował we mnie bezgraniczny smutek. Żałowałam jej i to bardzo. Nawet teraz pisząc te zdania serce ściska mi się na samą myśl o tym co przeżyła jako nastolatka a później jako osoba dorosła, z jakim ciężarem, wyrzutami sumienia musiała żyć.

Historia dwójki przyjaciół i jednej kobiety, okraszona nadmorskim klimatem, wysokimi falami i zakazanym zwiazkiem- to mogło się udać i właśnie tak w moim odczuciu było. Mnie ta historia poruszyła, doprowadziła do łez. A wisienką na torcie była postać Dony, bo to dzięki niej bohaterowie odnaleźli spokój po latach.
Chcę kolejną część tej serii!

Ostatnio już o tym wspominałam, i powiem to znów. Nie lubię motywu trójkąta emocjonalnego w książce. Jak się okazuje są w tym pewne wyjątki. I to nawet liczniejsze, niż początkowo mogło się wydawać.

Po pierwsze: sprawdzona autorka. Przeczytałam wszystkie książki od Elizabeth wydane w Polsce i tylko jedna z nich była dla mnie słabsza, ale i tak pochłonęła mnie, nawet nie...